MOISÉS HERNÁNDEZ

Doğum yeri: Meksiko, Meksika

Merkez: Meksiko, Meksika

Manifesto malzemeleri: bir seyahat, sohbetler, gündelik nesneler

Moisés Hernández’in tasarım yaklaşımı, Meksika’yı dolaşmak ve yerel yöntemleri belgeleyip harekete geçirmek üzerine kurulu. Hernández, tasarımı kullanarak geleneksel zanaat süreci ve endüstriyel yöntemler arasında yeni bir denge oluşturmayı hedefliyor. İspanyolca hem “günlük” hem de “gündelik” anlamlarına gelen Diario başlıklı manifestosunu “Meksika’ya özgü nesneleri konu alan bir toplum, kültür, küratörlük ve tasarım projesi” diye tanımlıyor. Yeniden keşfetme ve tekrar tasarlama olarak gördüğü bu süreç; seyahat etmeyi, toplamayı, belgelemeyi ve Meksikalılar arasında popüler olan nesne ve teknikleri uyarlamayı içeriyor. İlham kaynakları; geleneksel el işi ve endüstriyel üretim teknikleri (geleneksel peltre ya da emaye ürünlerdeki desenler), biçimsel gözlemler (Oaxaca sokaklarındaki renkler) ve kullanım şekli (Meksika’daki standart pastane tepsilerinin yeniden tasarlanması).

Hernández’in basitleştirerek ve kaynaklarından soyutlayarak baştan tasarladığı ürünler, Meksika’ya özgü karakterlerini gururla gözler önüne seriyor ve Meksika’ya özgü nesnelerin geçmişte ve şimdi ne olduklarına ve gelecekte ne olabileceklerine dair bir keşfe çağırıyor.

MOISÉS HERNÁNDEZ

Born: Mexico City, Mexico

Based: Mexico City, Mexico

Manifesto materials: a journey, conversations, everyday objects

Moisés Hernández’s design approach is based on his travels throughout Mexico, documenting and activating local approaches. He seeks to use design to strike a new balance between traditional craft processes and industrial methods. He describes his manifesto Diario (the Spanish word for both “diary” and “everyday”), as “a social, cultural, curatorial, and design project of Mexican objects.” For him this is a process of rediscovery and redesign, and it includes traveling, collecting, documenting, and adapting objects and techniques that are popular among Mexicans. Inspiration might be derived from traditional industrial or craft techniques (the textured patterns of traditional peltre or enamelware), from formal observations (the colors of Oaxacan streetscapes), or from use (a redesign of the ubiquitous Mexican bakery tray).

Simplified and abstracted from their sources, Hernández’s redesigns reveal and exalt their essential Mexican characteristics, inviting exploration into what Mexican objects are, what they were, and also what they can be in the future.