CLIO CAPEILLE

Doğum yeri: Kalamata, Yunanistan

Merkez: Londra, Birleşik Krallık

Manifesto malzemeleri: karanlık, özel yapım gözlükler, bir film müziği, not defterleri, önerilen bir sinema, gece çiçeklerinden bir seçki, sağlık kliniği ve başka şeyler...

Gece Vakti için Bitmemiş Manifesto, gece saatlerine yönelik farklı bir değerlendirme şekli ve gece kullanılmak üzere tasarlanmış yeni bir ortam öneriyor. Sokak lambaları, ışıklı mağaza vitrinleri ve neon reklam panolarından dolayı şehir ortamı nadiren gerçekten karanlık olur. Bu ışıkların bir kısmı bizleri güvende hissettirmek üzere tasarlanmıştır, diğerleri ise canlı bir bilgi ve eğlence ortamı yaratır. Her iki versiyona da alternatif getiren Capeille, karanlığı ışıksızlıktan öte bir şey olarak kabul ederek, gece görüşü, derin düşünme ve algılama araçları öneriyor ve “Günleri daha uzun, verimli ya da ilginç kılabilmek için uyku alışkanlıklarımızı değiştirmeli miyiz?”sorusunu soruyor.

Bienal ziyaretçileri, gece yolculuğunun devamında Capeille’e eşlik etmeye teşvik ediliyor. Manifestoyu oluşturan parçalar karanlık bir alanda sergileniyor; burada ziyaretçiler, binalara ait gece görüntüleriyle hazırlanmış mimari çalışmaları fener yardımıyla inceleyebiliyorlar.

Capeille’in manifestosunda, algıyı değiştirmeye yönelik bir çağrı gizli: Gece içinde bir koloni kurmak adına melatoninle savaşmalı mıyız?

CLIO CAPEILLE

Born: Kalamata, Greece

Based: London, UK

Manifesto materials: darkness, customized goggles, a soundtrack, notebooks, a proposed cinema, selection of night flowers, health clinic and more...

Incomplete Manifesto for Night proposes an alternate use of the nighttime hours and a new kind of landscape designed for night use. Urban contexts are rarely truly dark due to street lights, lit shop fronts, and neon advertising. Some of these lights are designed to make us feel safe, others create a bustling environment of information and entertainment. Capeille proposes an alternative to both scenarios, presenting tools for night vision, contemplation, and observation that consider darkness as more than the absence of light. She asks: Should we transform our sleeping routines to make our days longer? More productive? More interesting?

For the biennial, visitors are encouraged to further accompany Capeille on her journey into nighttime. Elements of her manifesto are exhibited in a dark space; for example, visitors may encounter by flashlight Capeille’s architectural studies for the nightscape of buildings.

Implicit in her manifesto is a call for changes in perception: Should we fight against our melatonin to colonize nighttime?